Τη ρομαντική κωμωδία «Το όνειρο μιας καλοκαιρινής νύχτας» του Ουιλ. Σαίξπηρ σε κείμενο για θεατρική διασκευή της αξέχαστης ηθοποιού Χρύσας Σπηλιώτη παρουσίασε το θεατρικό εργαστήρι του Δήμου Οινουσσών με εισηγητές τους ηθοποιούς Στέισυ Λεονδή και Βασίλη Τριανταφύλλου την περασμένη Δευτέρα 24 Ιουλίου στην αυλή του Πνευματικού Κέντρου.
Η Χρύσα Σπηλιώτη ήταν ένα από τα 103 θύματα της μεγάλης πυρκαγιάς της 23ης Ιουλίου 2018 στο Μάτι Αττικής. Πέντε χρόνια, μετά από τις Οινούσσες, οι εισηγητές ζήτησαν από σκηνής …”να στρέψουμε οι άνθρωποι την προσοχή μας στη γη μας! Στα δέντρα και στα δάση μας. Ν΄ αγαπήσουμε την γη μας! Μόνο μία ΓΗ έχουμε και άλλη καμία! Ας την προστατέψουμε!”
Ακολούθησε ενός λεπτού σιγή-προσευχή για τις περιοχές, που μάχονται με το μένος της φωτιάς και το φετινό καλοκαίρι.
Είκοσι δυο παιδιά, από τις πρώτες νηπιακές τάξεις μέχρι και την 6η τάξη δημοτικού, συμμετείχαν στην παράσταση αυτή, όπου ο κόσμος του παραμυθιού περιπλέχθηκε περίτεχνα κι έντεχνα με τον αληθινό κόσμο. Μετά από ξόρκια, ζαβολιές κι ανακατωσούρα …στο τέλος, θριάμβευσε η αγάπη!
Λίγο μετά το θερμό χειροκρότημα από το κοινό, η κα Στέισυ Λεονδή με αφορμή την παράσταση, στάθηκε στην σημασία της θεατρικής παιδείας στα παιδιά.
Όπως χαρακτηριστικά είπε: « Στο θέατρο τα παιδιά μαθαίνουν να δρουν ομαδικά, να σέβονται το ένα το άλλο, να συνεργάζονται, να μοιράζονται, να επικοινωνούν και να συζητούν τις ιδέες τους, να διαπραγματεύονται και να ακούν προσεκτικά τους άλλους. Ενισχύεται σημαντικά η συγκέντρωση και η ποιότητα της προσοχής τους. Μαθαίνουν να εκτιμούν την αισθητική και να καλλιεργούν την κριτική σκέψη. Γίνονται καλύτεροι κάνοντας πρόβες και μ΄ αυτόν τον τρόπο μαθαίνουν την αξία της επανάληψης. Ακόμα έρχονται σε επαφή με αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, θεατρικά έργα και ποιήματα, με μουσικές και χορούς του κόσμου. Έτσι με τις νέες αυτές προσλαμβάνουσες καταφέρνουν να κατανοήσουν με ευχάριστο τρόπο τον εαυτό τους, την ζωή και τον κόσμο.
Το θέατρο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις κοινωνικές δεξιότητες, την ανθρώπινη επαφή και την κοινωνικοποίηση, που επλήγησαν θανάσιμα κατά την covid εποχή και κατά την υπέρ-τεχνολογική έκρηξη του laptop και του κινητού. Οι κοινωνικές δεξιότητες μέσω της θεατρικής παιδείας διδάσκονται και εν συνεχεία αποκτώνται, μειώνοντας το άγχος, αυξάνοντας την αγάπη για τον συνάνθρωπο και την αγάπη για την ίδια τη ζωή.
Όταν μαθαίνουν τα παιδιά να έχουν υπομονή, να περιμένουν τη σειρά τους, να χάνουν, να κερδίζουν, να μοιράζονται και να αγαπούν αληθινά, τότε ανοίγεται μια νέα πόρτα προς την ευτυχία και την επιτυχία».
